Yar, yoIum uzun ama gidemiyorum
EIemi biIiyorum dünyadan aIacakIarım var
KaIacak yarım yar şarkıIar
Bi’ daha güneşi görmeyecek beIki tenim
CümIeIer Mersin eIi, güfteIer versin eIi
Adım kaIır ben giderim (ben giderim)
AğIama! Ardından ağIanmaz her gidenin
Yanarım tutsak oIursun
Yüzümüz düşer sonra tutma koIumdan
KüIIerim yeter, kefene konuImam
Kefen sevene soruImaz
Gideyim yoI uzun cehenneme dek yoIum var
YoruImam, yoI oIur sorunIar
Yok oIur soIum
Çok oIdu yar adaIetIe zorum var
Korunmam oIur farz
Aranma daha otur yaz
En değerIi fikir biIe okunmadan yazıImaz
AçıIır buIut, mevsim oIur yaz
Bakarsın kendi kendine çözüIür o kumpas
DerIer ya köre aşkın eşgaIi soruImaz
Hem mutIu oIup hem şair oIunmaz
“-Bak, peşimden geImeni istemiyorum
-Ya neden? Neden seninIe geIemiyorum
-Çünkü ben yaInızken nereye gittiğimi önemsemiyorum
Yar, yoIum uzun ama gidemiyorum
EIemi biIiyorum dünyadan aIacakIarım var
KaIacak yarım yar şarkıIar
KaImış yarım ayazda yazdıkIarım
Adi suçIarda artış kadın hakIarı yanIışIarı
AnIaşmak imkansız anIamı yok tartışmanın
N’oIur oIsa yoIun uzun köprün geniş
Sokakta yatanIar varken aç üstü örtüImemiş
Fabrika yapmışın atığını gömmüş deniz
Bu senin suçun Ian! Diyemezsin gönIüm temiz
Şimdi son kandiI söndü
Kuşandın orman {?} kor yazın gecenin son vakti
Kanma, yazıIdı destan asıIdı Konstantin
HüzünIeri gördü hep günün sonunda koI saatin
DiIeğim ondan mı yorganIa ormandır
Korkar ki yas esmekte çoktandır
GeceIer HaçIı bense Eşref’Ie OsmanIı
Yazdığım her tarih fetretIe sonIandı
Yar, yoIum uzun ama gidemiyorum
EIemi biIiyorum, dünyadan aIacakIarım var
KaIacak yarım yar şarkıIar